De ouders konden dan ook niet lang weerstaan aan de groeiende verzameldrift van hun kinderen, zodat ze ongemerkt gedwongen werden het verbruik van het vleesextract op te voeren en daarvoor de basis legden voor een trouwe binding met het betrokken product. In de beginperiode bleef de reclameboodschap op deze prenten van groot belang. Op de voorzijde stond meestal de tekst “Véritable Extrait de Viande Liebig”, naast de afbeelding van de typische pot in aardewerk waarin het vleesextract jarenlang werd verkocht. Later kreeg deze pot een minder prominente plaats in de rand van de chromo’s, om vanaf 1931 in een van de onderste hoeken vervangen te worden door de handtekening van Justus von Liebig.
Na de eerste wereldoorlog kon men de chromo’s verwerven in reeksen van 6 of 12 prenten. Men bekwam een reeks in ruil voor een vastgestelde hoeveelheid coupons. Vanaf toen werden de reeksen verdeeld in de zogenaamde ruilcentra.
De publicitaire chromo’s werden uitgeven van omstreeks 1850 tot 1914. Nadien heeft men meer traditionele druktechnieken gebruikt om de prenten te drukken. Er komen echter nog chromo’s voor tot 1935.
Aanvankelijk werden de prenten door de winkeliers aan hun klanten aangeboden bij aankoop van wel bepaalde producten. De fabrikanten bestelden deze prenten bij een aantal lithografische drukkerijen, die er eventueel de naam van het product lieten op afdrukken. Deze prenten werden dan verspreid via de kleinhandelaars, die vaak op hun beurt op de keerzijde hun naam en adres aanbrachten door middel van een stempel. Op die manier verdeelden diverse fabrikanten en kleinhandelaars soms dezelfde prenten. Deze losse, geïllustreerde reclamekaarten, voorzien van het adres van de firma, werden na 1882 vervangen door prenten die samen een reeks vormden.