De geschiedenis van de Liebig prentjes zien hun oorsprong in het midden van de negentiende eeuw. In deze periode is het gebruik in Frankrijk ontstaan bij het grootwarenhuis Au Bon Marché. Deze vorm van reclame kreeg snel navolging. Om voor hun producten te adverteren, en om kopers aan te trekken werden wekelijks diverse plaatjes aangeboden. Meestal gedrukt in kleur door middel van de lithografische druktechniek. Deze prentjes vertegenwoordigden diverse scènes en terzelfdertijd werd het product aangeprezen, dit met een slogan of met een uitgebreide reclameboodschap, hetzij direct op het prentje hetzij op de ommezijde. Er waren weinig bedrijven die zich dergelijke vorm van reclame konden veroorloven.
Liebig zelf koos om de verkoop van hun vleesextract te bevorderen door eigen prenten uit te geven. Liebig kaarten werden sterk gegeerd en kwamen terecht in de zo gegeten plakboeken. Volgens de meest gebruikte catalogus is het 1872 wanneer de eerste twee reeksen uitgegeven worden. Ze worden gedrukt in Frankrijk en bestaan uit meerdere prenten, alle in groot formaat. Beide reeksen tonen de beeltenis van de vleesextract fabriek gevestigd in Fray Bentos. Tot op heden wordt de eerste reeks beschouwd als een echte zeldzaamheid, terwijl de tweede 1400 € gequoteerd staat in de prijslijst van Sanguinetti van 2014. In de volgende jaren werden talrijke andere reeksen, gepubliceerd in verschillende landen en in verschillende talen.
Oplagecijfers zijn moeilijk te achterhalen omdat verschillen drukkers prenten hebben aangeleverd. Het ontwerp zelf werd toevertrouwd aan echte kunstenaars en door de techniek van chromolithografie tot 12 kleuren, werden pareltjes van plaatjes geproduceerd. De meeste kaartjes werden ontworpen met veel aandacht voor detail. Daarnaast was er de aanwezigheid van een goed onderhoudend en diepgaande beschrijving van het product op de keerzijde. En niet minder belangrijk is dat de reeks uit 6, 12 of zelfs 18 thema-prentjes bestaat. De prenten werden in meerdere opeenvolgende weken verdeeld. Dit stimuleerde de verkoop van de producten. De meeste reeksen in de eerste periode zijn liefdevolle taferelen.
Tot in de vroege jaren van de twintigste eeuw was de reclame voor het vleesextract een integraal onderdeel van de chromo. Bijhorende recepten voor het gebruik van vleesextract werden op de keerzijde gedrukt. We vinden meestal het beeld van het Liebig potje terug op de voorzijde van elke prent. Vanaf 1930 en later, blijft alleen nog de handtekening van Baron Von Liebig in een hoek, en dit zeer discreet. De beelden en de publiciteitsmarkeringen worden nu ook beperkter en aan de achterkant verschijnen encyclopedische wetenswaardigheden. Terwijl het gehele voorvlak van het plaatje, de meest uiteenlopende onderwerpen behandeld. Dit alles wordt volledig losgekoppeld van het product Liebig. De verzamelaars hebben immers de weg naar de collectie gevonden.
De reeksen werden uitgegeven in meerdere talen. Er zijn reeksen gepubliceerd in het Frans, het Duits, Italiaans, Spaans, Deens, Zweeds, Hongaars, Boheems, Nederlands en Vlaams. De eerste set van Liebig kaarten gedrukt in het Vlaams is getiteld "Kerken in België" en het dateert van 1930. Voordien werden enkel Franse reeksen in België verdeeld. Na meer dan een eeuw van verschillende edities omvat de collectie 1871 verschillende reeksen. Daarvan hebben de meeste een formaat van 7 x 11 cm. De behandelde problematieken zijn zeer variërend van natuur over geschiedenis ... van kunst tot wetenschap en ... zelfs van religies naar het theater ...
Het is moeilijk om een verzameling van de Liebig reeksen te vergelijken met een andere verzameling van prenten. Men kan spreken van een geïllustreerde encyclopedie, bestaande uit foto's en afbeeldingen met een beschrijving op de keerzijde. Vandaag, zoveel jaren na de uitgave van de eerste reeks , is het verzamelen van Liebig kaarten veruit het meest verspreid in de wereld. Zeker in vergelijk met andere verzamelingen van prentjes als Lavazza, Belle Jardinière, Poulain, Au Bon Marché en andere uitgaven.
Een reeks is in uitstekende staat, indien er geen gebreken zijn aan de voorkant, als alle vier de hoeken scherp zijn en dus niet afgerond, als de randen glad zijn en niet afgesneden. Als de keerzijde geen tekenen vertoont van lijm of erge vlekken en zeker geen scheuren zijn in het papier, meestal te wijten aan onhandige afweken uit een plakboek. Het is zeker dat al deze voorwaarden moeten vervuld zijn, maar men moet altijd de leeftijd van het beeldje zelf in acht nemen.